PODGLĄD ATOMU         Zwierzęta, które kochamy Tytuł: Zwierzęta, które kochamy Opis skrócony: Będziemy śledzić losy małego kota, który zgubił drogę do domu i doświadcza wielu zadziwiających przygód. Dzięki ćwiczeniom dramowym, opowiadaniu z wykorzystaniem historyjek rysunkowych nauczymy się porządkowania kolejności zdarzeń, rozmawiania o tym, co lubimy i czego nie lubimy jeść. Zastosujemy też ciekawą mnemotechnikę, aby nauczyć się wesołej piosenki. Autor(rzy): Małgorzata Małyska malgorzata.malyska@pcn.lublin.pl Hasła treści domy, zwierzęta, emocje, imię, nazwisko, adres domu, kotek, kolorowanka, przygoda, posłuszeństwo, piosenka, lubię jeść,nie lubię jeść Uwagi metodyczne Materiały dydaktyczne:Materiały dydaktyczne: Pluszowy miś, powiększone i wycięte wyrazy do czytania globalnego, sylwety zwierząt do opowiadania, małe obrazki ze zwierzętami, kredki, rytmiczna muzyka do zabaw, nagranie piosenki Kotek Kłopotek Przebieg zajęć: 1. Powitanie Nauczyciel wita dzieci i zaprasza do powitalnej zabawy. Dzieci stoją w kręgu i słuchają powitań nauczyciela. Kto uważa, ze powitanie jest skierowane do niego, macha ręką do nauczyciela i do innych dzieci. Witam te dzieci, które lubią zwierzęta... ..., które mają psa... ..., mają kota... ...,mają w domu inne zwierzęta... 2. Zadanie dla detektywa - sprawdzenie pracy domowej Tajemnicze piórko na dywanie - skąd się wzięło? Dokąd pofrunął kanarek? Dlaczego opuścił swój domek? Co tam mogło się zdarzyć? Jakie zwierzątka mieszkają w waszych domach? Nauczyciel parafrazuje wypowiedzi dzieci w języku polskim. (Bo inaczej nic nie zrozumie miś Pyś!) 3. Gdzie jest mój domek? – zabawa ruchowa przy muzyce. Dzieci losują obrazki ze zwierzętami i w rytm skocznej muzyki poruszają się po sali i wymieniają się obrazkami. Kiedy muzyka milknie, szukają „swojej rodziny.” „Zwierzęce rodziny” przedstawiają się w języku używanym przez zwierzęta. Grupy: kotki, pieski, kanarki (ptaszki). Zabawę można kilka razy powtórzyć, ale jej efektem ma być podział klasy na 3 grupy. 4. Jakie to zwierzę – kalambury Dzieci siedzą grupami w kręgu. Każda grupa wybiera jedno dziecko, które będzie zadawało zagadki naśladując wskazane przez nauczyciela zwierzę. Pozostali w grupie będą odgadywali. Za każdą dobrą odpowiedź grupa dostanie 1 punkt (najlepiej konkretny, np. kasztan, klocek, papierowe kółeczko). Grupy zgadują kolejno. Nauczyciel pokazuje obrazki zwierząt dosyć szybko. Należy przygotować obrazki zwierząt: kot, pies, sowa, żaba, koń, krowa, mucha, zając, kura, kogut, baran... 5. Opowiadanie o kotku, którego spotkała niezwykła przygoda. Nauczyciel zachęca do wysłuchania pewnej historii, która przydarzyła się małemu kotkowi. Dzieci siadają wygodnie i słuchając obserwują ilustracje pokazywane przez nauczyciela. Nauczyciel dzieli opowiadanie na części. Część I - Potrzebne będą ilustracje: kotek, mucha, listki Gdzie jest mój dom? (tekst: Małgorzata Małyska na podstawie opowiadania pt.: Uparty kotek, Bruno Ferrero [w]: Nowe historie, Warszawa1996) Pewien mały, milutki, ale bardzo uparty kotek, który mieszkał wraz z dziewczynką i jej rodziną w domku pod lasem, wybrał się na spacer. Kiedy sam wychodził, miał się nie oddalać od domu. Tym razem zupełnie o tym zapomniał. Ale to wszystko przez brzęczącą muchę, za którą pobiegł daleko a potem jeszcze biegał za listkami, które wiatr strącał z drzew, a potem… Potem, kiedy rozejrzał się dookoła siebie, nie zobaczył domku, w którym mieszkał, ani płotu. Wszystko dookoła niego było obce i nieznane mu. A tu nagle zrobiło się ciemno i tak jakoś strasznie... Słychać było tyko szum wiatru i sowę wołającą głośno: uchu, uchu!... Co czuł kotek? – ćwiczenie dramowe. Nauczyciel za pomocą magicznego „hokus, pokus” zamienia dzieci w kotki. Dzieci odgrywają scenkę, którą usłyszały w opowiadaniu, a którą opisuje raz jeszcze nauczyciel. - Kotki podskakują radośnie, gonią brzęcząca muchę, łapią fruwające listki… - Robi się ciemno, kotek nie wie, gdzie jest jego dom, boi się... Nauczyciel „odczarowuje” dzieci. Co się teraz stanie? Swobodne wypowiedzi dzieci. Część II - Potrzebne będą ilustracje: kotek, królik kapusta Kotek cichutko zamruczał tak smutnym głosem, że aż zatrzymał się przebiegający obok niego królik. Królik zapytał kotka, dlaczego tak żałośnie mruczy, a ten mu odpowiedział, że zgubił swój dom. -To dziwne – pomyślał królik i zapytał kotka: - A kim ty jesteś? -Nie wiem – odpowiedział królikowi przerażony kotek. Miły królik próbował pomóc, zastanowił się chwilę i zapytał: - A czy ty umiesz skakać? - Oczywiście, skaczę bardzo dobrze i lubię to robić najbardziej na świecie – odpowiedział radośnie kotek. - Skoro tak – zamyślił się królik – to ty chyba też jesteś królikiem, chodź ze mną, zaprowadzę cię do domu. I powędrowali razem do norki, w której mieszkała królicza rodzina. Królicza mama ucieszyła się na wieść, że dołączył do rodziny kolejny mały królik i natychmiast podała kolację. Kotek nie wiedział, dlaczego kazano mu jeść liść kapusty. - Nie lubię takiej kolacji... - smutnym głosem oznajmił kotek, – Jestem jeszcze zbyt mały, żeby jeść takie rzeczy... - Nieprawda, jesteś dostatecznie duży! – powiedział mały króliczek i ze smakiem schrupał liść kapusty; - Popatrz na mnie, ja jestem takiej samej wielkości jak ty i uwielbiam liście kapusty! - Nie lubisz kapusty? – zdziwiły wszystkie króliki, - oj, to ty chyba jednak nie jesteś królikiem... Odgrywanie scenek Kogo spotkał kotek? O co zapytał kotka królik? Co będzie dalej? Swobodne wypowiedzi dzieci. Część III - Potrzebne będą ilustracje: kotek, królik, wiewiórka, szyszka, grzybek - A czy ty się lubisz wspinać po drzewach? - zapytała kotka królicza mama. - Oczywiście! – powiedział z radością kotek. To wiem już kim jesteś i zaprowadzę cię do twojego domu – powiedziała królicza mama. – Masz małe uszy, długi ogon, po drzewach lubisz skakać, to oczywiste, że jesteś wiewiórką! Zapukali mocno w pień drzewa. - Kto tam? – zapytała wiewiórka zajęta przygotowywaniem zapasów na zimę. - To ja, królicza mama, przyprowadziłam małą wiewióreczkę, która zagubiła się w lesie. - Dziękuje ci, a ta mała niech szybciutko wejdzie na górę, bo właśnie podaję smaczne szyszki na kolację! – powiedziała wiewiórka. Oczywiście kolacja u wiewiórki także nie smakowała kotkowi, mówił, że nigdy nie jadł szyszek. - Może zjesz suszone grzybki? –zapytała wiewiórka. - Nie lubię suszonych grzybków, jestem głodny! – krzyknął trochę niegrzecznie mały kotek. - No to, co chcesz dostać na kolację? – zapytała wiewiórka i pogłaskała kotka z czułością. - Ja chcę myszkę! – cichutko powiedział mały kotek. Co jedzą na kolację króliki, wiewiórki i kotki? Zabawa z piłką. Nauczyciel rzuca piłkę do wybranego dziecka i mówi nazwę zwierzęcia; dziecko łapie piłkę i odpowiada nazwą przysmaku. Można zamienić kolejność: rzucając, wypowiadać nazwę przysmaku, a łapiąc nazwę zwierzęcia. Co lubią jeść dzieci? Dzieci podają sobie misia Pysia i mówią mu: Ja lubię jeść... Nie lubię... Nauczyciel zastępuje słowa wypowiedziane w języku pierwszym dziecka odpowiednikami polskimi. Zabawa ruchowa – Wiewiórki do dziupli Dzieci dobierają się w trzyosobowe zespoły. Dwójka trzyma się za ręce, tworząc dziuplę a trzecie dziecko wchodzi do środka – jest wiewiórką. Jedno dziecko jest wiewiórką bez dziupli. Na sygnał nauczyciela: wiewiórki z dziupli!, wszystkie wiewiórki opuszczają dziuple i spacerują po sali. Na sygnał: wiewiórki do dziupli!, jak najszybciej wskakują do wolnej dziupli. Jedna wiewiórka znów nie będzie miała swojej dziupli. Jaki będzie dalszy ciąg historii kotka? Swobodne wypowiedzi dzieci. Część IV - Potrzebne będą ilustracje: kotek, wiewiórka, jeż - Proszę o myszkę, jestem bardzo głodny! – powtórzył kotek i oblizał się ze smakiem. - Myszkę!? – zdziwiła się wiewiórka, - jak to ... myszkę?! - Skoro lubisz myszki, to może jesteś jeżem, a nie wiewiórką?!; Chodź ze mną, zaprowadzę cię do twojej jeżowej rodziny. Wiewiórka zapukała do norki zasypanej suchymi liśćmi. Powiedziała jeżowej mamusi, że przyprowadziła małego jeżyka, który zgubił się w lesie i jest bardzo głodny. Kotek od razu dostał myszkę na kolację. - A po kolacji, proszę iść spać – stanowczo oznajmiła mam jeżowa – jest już późno! Kotek posłusznie poszedł spać, ale gdy tylko chciał przytulić się do któregoś śpiącego małego jeża, odskakiwał piszcząc: - aj, kłuje! Mama jeżowa wyprowadziła kotka z norki i zapytała. - Jeżeli nie jesteś króliczkiem, ani wiewiórką, a już na pewno nie jeżem, to kim ty właściwie jesteś i gdzie jest twój dom? - Nie wiem – zamruczał kotek bardzo smutnym głosem. Mama jeżowa pokiwała głową i wróciła do norki. Kotek został zupełnie sam. Trochę płakał, trochę mruczał, wołał mamusię, wreszcie zmęczony usnął, wtulając się w szeleszczące liście. Rozmowa (dyskusja) - Na czym polegał problem kotka? - Jak można pomóc kotkowi? Jak skończy się ta historia? Swobodne wypowiedzi dzieci. Część V - Potrzebne będą ilustracje: kotek, kruk A rano, kiedy na niebie pojawiło się wesołe słoneczko, śpiącego kotka zauważył kruk, który od dawna mieszkał na pobliskim drzewie. - Co tu robisz mały i dlaczego nie spałeś w swoim domu? – zapytał ptak i zakrakał kotkowi nad uchem. Przebudzony kotek przypomniał sobie o swoim kłopocie i wyznał: - Bo ja nie wiem kim jestem i nie wiem gdzie jest mój dom! - Ale ja wiem, kim jesteś. Jesteś małym kotkiem, który mieszka w domku tuż za lasem, wiele razy widziałem cię jak biegasz radośnie po podwórku i straszysz ptaki! - Kra, kra, biegnij za mną, a sam się przekonasz gdzie jest twój dom – usłyszał kotek od kruka i zaraz ruszył w stronę, w którą pofrunął ptak. Za chwilę ujrzał znajomy płot i dach domu, a potem już widział całe swoje podwórko i coraz to szybciej biegł, powtarzając sobie po cichu: - Jestem małym kotkiem a to jest mój domek! 6. Czego nauczył się kotek? Dzieci rozmawiają o tym, czego ta przygoda nauczyła kotka. Nauczyciel pyta, czy dzieci pamiętają swoje imię i nazwisko, i czy potrafią powiedzieć, gdzie mieszkają (praca domowa z poprzedniej lekcji). Miś sprawdza, zadając każdemu pytanie: Jak się nazywasz? Gdzie mieszkasz? Dzieci odpowiadają: Nazywam się.. . Mieszkam w... , przy ulicy... . 7. Zabawy rytmiczne przy piosence pt. Kotek Kłopotek. Muzyka i słowa: Stanisław Wojciechowski, Bogusław Polak. Wysłuchanie piosenki śpiewanej przez dzieci z zespołu HULALA HOP http://www.youtube.com/watch?v=WC2yvHbmav8&feature=related Nauka na pamięć refrenu piosenki: Kotek Kłopotek Pierwszy do psotek Figluje, rozrabia Ucieka na płotek Szacowany MINIMALNY czas na realizację treści atomu (w minutach) 50 Szacowany MAKSYMALNY czas na realizację treści atomu (w minutach) 60   Materiały udostępniane za pomocą Serwisu można wykorzystywać zgodnie z licencją Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Polska, z wyjątkiem materiałów, które zostały wyraźnie oznaczone jako nieobjęte postanowieniami tej licencji. Strona współfinansowana przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego z projektu: „Opracowanie i pilotażowe wdrożenie innowacyjnych programów nauczania – zgodnych z polską podstawą programową kształcenia ogólnego – przeznaczonych dla uczniów – dzieci obywateli polskich za granicą”. Deklaracja dostępnosci